Çapaklar metal işleme prosesinde kaçınılmaz bir problemdir. Delme, tornalama, frezeleme veya plaka kesme olsun, çapak oluşumu ürünün kalitesini ve güvenliğini etkileyecektir. Çapakların kolayca kesilmesine neden olmakla kalmaz, aynı zamanda daha sonraki işleme ve montajı da etkileyerek üretim maliyetlerini artırır. Bitmiş ürünün doğruluğunu ve yüzey kalitesini sağlamak amacıyla çapak alma, özellikle hassas parçalar için vazgeçilmez bir ikincil işlem prosesi haline gelmiştir. Çapak alma ve kenar bitirme, bitmiş ürünün maliyetinin %30'undan fazlasını oluşturabilir. Ancak çapak alma prosesinin otomatikleştirilmesi genellikle zordur, bu da üretim verimliliği ve maliyet kontrolü açısından zorluklara neden olur.
Yaygın çapak alma yöntemleri
Kimyasal çapak alma
Kimyasal çapak alma, çapakların kimyasal reaksiyonla giderilmesidir. Parçaların belirli bir kimyasal çözeltiye maruz bırakılmasıyla, kimyasal iyonlar parçaların yüzeyine yapışarak korozyonu önleyecek koruyucu bir film oluşturacak ve yüzeyden çıkıntı yaptıkları için çapakların kimyasal reaksiyonla giderilmesi sağlanacaktır. Bu yöntem pnömatik, hidrolik ve mühendislik makineleri alanlarında, özellikle hassas parçalarda çapak almada yaygın olarak kullanılmaktadır.
Yüksek sıcaklıkta çapak alma
Yüksek sıcaklıkta çapak alma, parçaların kapalı bir odada hidrojen ve oksijen karışımı gazla karıştırılması, yüksek sıcaklığa ısıtılması ve çapakların yakılması için patlatılmasıdır. Patlamanın oluşturduğu yüksek sıcaklık sadece çapaklara etki ettiğinden ve parçalara zarar vermediğinden bu yöntem özellikle karmaşık şekilli parçalar için uygundur.
Tambur çapak alma
Tamburda çapak alma, aşındırıcıların ve parçaların bir arada kullanılarak çapakların giderilmesine yönelik bir yöntemdir. Parçalar ve aşındırıcılar kapalı bir tambura yerleştirilir. Tamburun dönüşü sırasında aşındırıcılar ve parçalar birbirine sürtünerek çapakları gidermek için taşlama kuvveti oluşturur. Yaygın olarak kullanılan aşındırıcılar arasında kuvars kumu, ağaç talaşları, alüminyum oksit, seramik ve metal halkalar bulunur. Bu yöntem büyük ölçekli üretim için uygundur ve yüksek işleme verimliliğine sahiptir.
Manuel çapak alma
Manuel çapak alma en geleneksel, zaman alıcı ve emek yoğun yöntemdir. Operatörler, çapakları manuel olarak taşlamak için çelik eğeler, zımpara kağıdı ve taşlama kafaları gibi aletler kullanır. Bu yöntem, küçük partiler veya karmaşık şekillere sahip parçalar için uygundur, ancak üretim verimliliği düşüktür ve işçilik maliyetleri yüksektir, bu nedenle yavaş yavaş diğer daha verimli yöntemler ile değiştirilir.
Proses Çapak Alma
Proses çapak alma, metal parçaların kenarlarını yuvarlatarak keskin köşeleri giderir. Kenar yuvarlatma yalnızca keskinliği veya çapakları gidermekle kalmaz, aynı zamanda parçaların yüzey kaplamasını iyileştirir ve korozyon direncini artırır. Yuvarlatılmış kenarlar genellikle lazerle kesilmiş, damgalanmış veya işlenmiş parçalar için uygun olan döner eğeleme ile gerçekleştirilir.
Döner eğeleme: Verimli çapak alma çözümü
Döner eğeleme, özellikle lazer kesim, damgalama veya işleme sonrasında parçaların kenar işlemesi için çok etkili bir çapak alma aracıdır. Döner eğeleme sadece çapakları gidermekle kalmaz, aynı zamanda hızlı taşlama için dönerek kenarları pürüzsüz ve yuvarlak hale getirir ve keskin kenarların neden olabileceği güvenlik sorunlarını azaltır. Özellikle karmaşık şekilli veya büyük miktarlardaki parçaların işlenmesi için uygundur ve üretim verimliliğinin ve ürün kalitesinin artırılmasına yardımcı olur.
Proses Çapak Alma
Proses çapak alma, metal parçaların kenarlarını yuvarlatarak keskin köşeleri giderir. Kenar yuvarlatma yalnızca keskinliği veya çapakları gidermekle kalmaz, aynı zamanda parçaların yüzey kaplamasını iyileştirir ve korozyon direncini artırır. Yuvarlatılmış kenarlar genellikle lazerle kesilmiş, damgalanmış veya işlenmiş parçalar için uygun olan döner eğeleme ile gerçekleştirilir.
Döner eğeleme: Verimli çapak alma çözümü
Döner eğeleme, özellikle lazer kesim, damgalama veya işleme sonrasında parçaların kenar işlemesi için çok etkili bir çapak alma aracıdır. Döner eğeleme sadece çapakları gidermekle kalmaz, aynı zamanda hızlı taşlama için dönerek kenarları pürüzsüz ve yuvarlak hale getirir ve keskin kenarların neden olabileceği güvenlik sorunlarını azaltır. Özellikle karmaşık şekilli veya büyük miktarlardaki parçaların işlenmesi için uygundur ve üretim verimliliğinin ve ürün kalitesinin artırılmasına yardımcı olur.
Orta Freze Çapaklarının Oluşumunu Etkileyen Ana Faktörler
1. Frezeleme parametreleri, frezeleme sıcaklığı ve kesme ortamının çapak oluşumu üzerinde belirli bir etkisi olacaktır. İlerleme hızı ve frezeleme derinliği gibi bazı önemli faktörlerin etkisi, düzlem kesme açısı teorisi ve takım ucu çıkış sırası EOS teorisi tarafından yansıtılmaktadır.
2. İş parçası malzemesinin plastisitesi ne kadar iyi olursa, tip I çapakların oluşturulması da o kadar kolay olur. Kırılgan malzemelerin parmak frezeleme işleminde, ilerleme hızı veya düzlem kesme açısı büyükse, tip III çapakların (eksik) oluşmasına yardımcı olur.
3. İş parçasının terminal yüzeyi ile işlenmiş düzlem arasındaki açı dik açıdan büyük olduğunda, terminal yüzeyinin artırılmış destek sertliği nedeniyle çapak oluşumu bastırılabilir.
4. Frezeleme sıvısının kullanımı takım ömrünü uzatmaya, takım aşınmasını azaltmaya, frezeleme işlemini yağlamaya ve dolayısıyla çapak boyutunu azaltmaya yardımcı olur.
5. Takım aşınmasının çapak oluşumunda büyük etkisi vardır. Takım belirli bir dereceye kadar aşındığında takım ucunun yayı artar, sadece takım çıkış yönündeki çapak boyutu artmaz, aynı zamanda takımın kesme yönündeki çapak da artar.
6. Alet malzemeleri gibi diğer faktörlerin de çapak oluşumu üzerinde belirli bir etkisi vardır. Aynı kesme koşulları altında elmas takımlar, çapak oluşumunu diğer takımlara göre daha fazla bastırır.
Aslında işleme sürecinde çapak oluşması kaçınılmazdır, bu nedenle aşırı manuel müdahaleyi önlemek için çapak sorununu süreç perspektifinden çözmek en iyisidir. Pah kırma parmak frezesinin kullanılması kırmızı olabilir
Gönderim zamanı: 14 Kasım 2024